Vrijdag 29 Maart 2024

Dit waargebeurde verhaal gaat over een man in de jaren zestig van de vorige eeuw. Hij werkte als timmerman. Op een bijzondere dag moest hij een aantal kisten maken voor de kerk. De gemeente had kleren ingezameld en zouden in deze kisten naar weeshuizen in China verzonden worden. Op weg naar huis voelde hij in zijn borstzak om zijn bril te zoeken, maar hij kon hem niet vinden. Toen besefte hij wat er gebeurd was. De bril was natuurlijk onopgemerkt uit zijn borstzak gegleden en in één van de kratten gevallen, die hij gesloten en vastgespijkerd had. Zijn gloednieuwe bril was op weg naar China.

Het was een moeilijke tijd, financieel gezien, en het gezin had zes kinderen. De man had een hoop geld betaald voor die bril en hij was echt van streek door de gedachte om nu weer een nieuwe bril te moeten kopen. "Het is niet eerlijk", zei hij gefrustreerd tegen God toen hij naar huis reed. "Ik ben U altijd zeer trouw geweest in het geven van mijn tijd en mijn geld om Uw werk, en nu heb ik dit."


Maanden later was de directeur van het weeshuis op verlof in het land waar de man woonde. Hij wilde alle kerken die hem in China steunden bezoeken, dus kwam hij een zondag spreken bij de man in de kleine gemeente. De zendeling begon door de mensen te bedanken voor hun trouw in de ondersteuning van het weeshuis. "Maar het meest van al", zei hij, "wil ik jullie bedanken voor het sturen van de bril. Weet u, de communisten hadden net een maand ervoor het hele weeshuis ondersteboven gehaald, ze hadden alles vernietigd, inclusief mijn bril. Ik was wanhopig. Zelfs al had ik het geld, er was gewoon geen manier om de bril te vervangen. Omdat ik niet goed kon zien ervoer ik hoofdpijn, elke dag. Dus mijn collega's en ik waren er voortdurend voor aan het bidden. Toen kwamen jullie kratten. Toen mijn personeel hen los maakten vonden ze een bril, ingeklemd tussen twee dekens." De zendeling zweeg om zijn woorden te laten bezinken. Toen vervolgde hij, nog steeds gegrepen door het wonder van dit alles: "Mensen, toen ik de bril opzette, was het alsof de bril speciaal voor mij op maat gemaakt was. Alleen voor mij! Dus wil ik jullie bedanken voor deze levering."

De mensen in de gemeente luisterden en waren blij voor deze wonderbaarlijke bril. Maar de zendeling moest zeker hun kerk hebben verward met een andere, dachten ze. Er was geen bril op de lijst van spullen die naar het buitenland werden verstuurd. Maar er was één timmerman, die met tranen over zijn gezicht in zijn bank zat te luisteren, realiserend dat de Meester Timmerman hem op een bijzondere manier gebruikt had.

Er zijn momenten waarin we God de schuld geven in plaats van Hem te danken. Misschien is het iets wat we vaker moeten proberen. Misschien heeft Hij wel een heel andere reden om iets niet te laten lukken, of dat er iets niet gaat wat jij zou willen. Hij heeft een plan met al onze levens...

Dagelijks Woord

  • En Jezus, wederom met een grote stem roepende, gaf den geest. En ziet, het voorhangsel des tempels scheurde in tweeën, van boven tot beneden; en de aarde beefde, en de steenrotsen scheurden. En de graven werden geopend, en vele lichamen der heiligen, die ontslapen waren, werden opgewekt. -- Matteus 27:50-52