De dag is voorbij, je rijdt naar huis. Je zet je radio aan en hoort nog net een stukje van het nieuws over een klein dorpje in India waar een paar inwoners plotseling zijn overleden aan een soort griep waar nog nooit eerder iemand van gehoord heeft. Het is niet besmettelijk maar drie of vier mensen zijn dood, het is nogal interessant dus sturen ze er een paar internationaal beroemde dokters heen om dit te onderzoeken.

Je denkt er niet meer echt over na maar de volgende dag hoor je nog een radiobericht. Alleen deze keer zijn er geen drie maar 30.000 mensen overleden in dit specifieke deel ergens in de bergen van India. Het is op tv die avond; de nieuwszenders laten een stukje zien over mensen uit een ziektecentrum in Atlanta die erheen gaan want deze ziekte is nog nooit eerder gezien. Woensdagochtend als je opstaat is het het belangrijkste bericht van het nieuws. Maar nu is het niet alleen India meer, er zijn ook slachtoffers in Pakistan, Afghanistan, Iran, en voor je het weet hoor je het verhaal overal vandaan komen. Ze noemen het "de mysterieuze griep"

De koningin heeft iets gezegd over dat iedereen in Nederland zal bidden voor die arme mensen dat het goed mag aflopen maar iedereen vraagt zich af; hoe gaat dit aflopen? Dan maakt de president van Frankrijk een aankondiging die heel Europa doet schrikken. Hij sluit de grenzen van Frankrijk. Er mogen geen vluchten vanuit India, Pakistan of een van de andere landen waar deze ziekte is gezien in Frankrijk landen. Daarom kijk je die avond nog een beetje naar het nieuws. Je valt in slaap terwijl een huilende Franse vrouw wordt vertaald in het Nederlands; Er ligt een man in het ziekenhuis in Parijs die aan het doodgaan is door de mysterieuze griep. Het is in Europa. De paniek breekt aan. Zover al ze kunnen zeggen, zodra als je het hebt, heb je het een week voordat je erachter komt. Dan heb je vier dagen met ongelovige symptomen. En dan ga je dood. Groot-Brittannië sluit ook zijn grenzen maar het is te laat. Ook in Groot-Brittannië liggen er al slachtoffers van de mysterieuze griep in het ziekenhuis.

Binnen vier dagen is deze natie met een grote angst in aanraking gekomen. Mensen verkopen kleine gezichtsmaskers en hebben het over; "stel je voor dat het in ons land komt".

En dan, plotseling is er nieuws:

De code is gebroken. Er kan een geneesmiddel gevonden worden. Er kan een vaccin gemaakt worden. Het enige wat er nodig is, is het bloed van iemand die nog niet besmet is. Dus overal op aarde wordt
er iets simpels gevraagd van de mensen om naar een lokale plek te gaan en hun bloed te laten testen. Dat is het enige wat we van je vragen.

Als je de sirenes hoort ga dan snel, stil en veilig naar het ziekenhuis of andere lokale plek waar normaal bloed afgenomen wordt. Die vrijdagavond wanneer jij en jouw gezin daar aankomen is er een lange rij. Iedereen wordt snel in de vinger geprikt en er wordt een labeltje bij gedaan. Er wordt je verteld dat je op de parkeerplaats moet blijven wachten op de uitslag, als je naam wordt geroepen kan je naar huis gaan en ben je dus ook besmet.

Je staat daar met honderden mensen doodsbang en je vraagt je af wat er gebeurt en of dit het einde van de wereld is. Dan komt er een jonge man gillend uit het ziekenhuis die een naam gilt terwijl hij een naamkaartje vast heeft. Wat? Hij roept het nog eens en dan trekt je zoontje van vier aan je jas en zegt; pappa, dat ben ik! Voordat je het weet hebben ze jouw jongen gepakt. "Ho, wacht even, wat gaan jullie doen roep je"

De arts zegt;" rustig maar, zijn bloed is puur". We willen zeker maken dat hij de ziekte niet heeft of krijgt, hij heeft waarschijnlijk het goede type.

Vijf intense en lange minuten later komen de dokters en verpleegsters huilend en elkaar omhelzend naar buiten. Sommige lachen zelfs. Het is een week geleden dat je iemand zag lachen. Een oude dokter komt naar je toe en zegt:" Dank u wel meneer, uw zoons bloed is schoon en puur en we kunnen een vaccin maken.

Het nieuws is snel ook op de parkeerplaats bekend, alle mensen daar schreeuwen en lachen en bidden en huilen. Maar dan pakt de grijsharige arts jou en je vrouw aan de kant en vraagt of jullie even mee willen komen. "We hadden ons niet gerealiseerd dat de donor een minderjarige zou zijn en we moeten uw handtekening op een formulier.

Je begint met tekenen en dan zie je dat de hoeveelheid bloed dat nodig is niet is ingevuld. Hoeveel heeft u nodig?? Dat is wanneer de glimlach van de dokter wegvaagt en dat hij zegt: We hadden geen idee dat het een klein kind zou zijn, we waren niet voorbereid, we hebben h et allemaal nodig! Maar kan hij geen transfusie krijgen?

Als we puur bloed hadden.. Kan je tekenen? Zou je tekenen? Na een moment stilte doe je het. Je mag nog even alleen met hem zijn voor ze beginnen. Kan jij teruglopen? Kan jij naar die tafel lopen waar hij op zit terwijl hij vraagt: pappa?, mamma? Wat gebeurt er? Kan jij zijn handen nemen en zeggen: "zoon, je moeder en ik houden van je en we zouden nooit wat met je laten gebeuren dat niet hoefde te gebeuren, begrijp je dat?"

En wanneer de oude dokter terugkomt in de kamer en zegt "sorry, we moeten beginnen, mensen over de hele wereld zijn aan het doodgaan." Kan jij weggaan? Kan jij weglopen terwijl hij vraagt: pappa? Mamma? Pappa? Waarom heb je mij verlaten?

En dan een week later wanneer de herdenkingsdienst plaats vind en sommige mensen blijven in bed liggen, nemen niet eens de moeite om te komen, sommige komen niet omdat ze naar het meer gaan, en
sommige komen met en neplach op hun gezicht en doen net alsof het hun wat kan schelen.

Zou je willen opspringen en roepen:
"MIJN ZOON IS VOOR JULLIE GESTORVEN, KAN HET JULLIE DAN NIKS SCHELEN?!"

Vraag
Kun je zelf een toepassing maken op bovenstaande? Zou je dit in het licht kunnen zien van de bijbel?